شهرستان های استان تهران - خاطرات

شهید غریب در اسارت «امیرحسین حافظی قهستانی»، جوانی ساده و بی‌ادعا از روستای قهستان سیرجان، در قامت سرباز ارتش جمهوری اسلامی ایران، پس از حضور در جبهه‌های نبرد و تحمل سختی‌های اسارت در اردوگاه‌های عراق، سرانجام در یازدهم آبان ۱۳۶۸ بر اثر شکنجه‌های دشمن بعثی به شهادت رسید؛ پیکر مطهرش پس از سال‌ها غربت، در سال ۱۳۸۱ به زادگاهش بازگشت و در گلزار شهدای شهرستان آرام گرفت.

شهید حسین اکبری حاجی آبادی، فرمانده گروهان امام سجاد علیه‌السلام از گردان ۴۱۲ لشکر ۴۱ ثارالله، در چهارم خرداد ۱۳۶۷ و در جریان محاصره و اسارت در بصره، با روحیه‌ای استوار و ذهنی همچنان درگیر مسئولیت فرماندهی، به شهادت رسید؛ روایتی که آقای حسن اصغری‌نژاد از آخرین لحظات این فرمانده مؤمن و ایثارگر نقل کرده، سندی روشن از ایمان، ایثار و پایبندی به عهد جهادی تا واپسین دم است.

شهید غریب در اسارت «اکبر دانشی»، فرزند روستای هورپاسفید از شهرستان فاریاب، در عملیات بیت‌المقدس با ایمان و شجاعت در کنار همرزمان خود حضور یافت و پس از مجروحیت و اسارت، در شمار مفقودالاثرها باقی ماند؛ روایتی که به قلم هم‌رزم و دوست دیرینه‌اش، احمد یوسف‌زاده، همچنان یاد و نام این شهید مظلوم را زنده نگاه داشته است.

همسر شهید غریب در اسارت «علی علی‌جانی‌رنایی» نقل می‌کند: «آخرین باری که به جبهه می خواست برود، به من توصیه کرد: جواد را به شما سپردم و در تربیت او کوشا باشید و برای من گریه نکنید.»

شهید علی علی‌جانی‌رنایی، جوانی مؤمن و استوار، در غربت اردوگاه‌های اسارت عراق و زیر شکنجه‌های دالان مرگ، مظلومانه جان سپرد؛ اما یاد و نام او همچنان در روایت آزادگان زنده است. اکبر برندگی، آزاده و جانباز ۴۰ درصد اهل اصفهان، شاهد غربت این شهید بود و امروز روایت آن شب تلخ را برای تاریخ و نسل‌های آینده بازگو می‌کند.

شهید رضا درودیان، جانباز بی‌ریا و پاسدار ولایت، سال‌ها با دردهای جنگ و جراحت زیست اما هیچ‌گاه از مسیر خدمت و اخلاص جدا نشد. او در زندگی ساده و گمنام خود، همواره به اهل‌بیت عشق می‌ورزید، حق‌الناس را رعایت می‌کرد و در کنار خانواده و مردم، با مهربانی و دست خیر شناخته می‌شد. سرانجام دوم تیرماه ۱۴۰۴، در بمباران پادگان بسیج مستضعفین، به آرزوی دیرینه‌اش یعنی شهادت رسید و نامش در کنار شهیدان جاودانه شد.

شهید غریب در اسارت جواد تمنایی از رزمندگان مؤمن و آرام جبهه‌های حق علیه باطل بود که در جریان عملیات و پس از اسارت، با مظلومیتی جان‌سوز در آمبولانس دشمن به شهادت رسید و پیکر مطهرش در بیابان‌های عراق رها شد؛ روایتی که از زبان همرزم ایشان، ابراهیم ایجادی نصرآبادی، سندی بر غربت و عظمت ایثارگری این شهید غریب اسارت است.

در دل تاریک‌ترین روزهای اسارت در زندان استخبارات بغداد، جوانی خوش‌سیما و خوش‌اخلاق با جراحات سنگین و بی‌هیچ رسیدگی، مظلومانه به شهادت رسید؛ او شهید ناصر توکلی بود که روایت غربت و ایثارش، از زبان آزاده‌ی سرافراز رضا عادلی، سندی زنده از مظلومیت شهدای اسارت است.

شهید غریب در اسارت «عباس جمالی مهدی‌آبادی»، آزاده‌ای از دیار اصفهان، در روزهای سخت اسارت در اردوگاه تکریت ۱۱ با جراحت و بیماری جانکاه، اما با صبر و ایمان مثال‌زدنی، به یاران شهید خود پیوست. روایت صمیمانه‌ی هم‌سنگر و هم‌بندی او، بیژن کریمی، تصویری روشن از مظلومیت و ایستادگی این شهید بزرگوار در برابر شرایط طاقت‌فرسای اسارت را به یادگار گذاشته است.

شهید «محمد صابری سهرفروزایی»، جوانی مؤمن، متین و محجوب بود که حتی در سخت‌ترین شرایط اسارت، با اخلاق نیکو، عبادت خالصانه و تواضع مثال‌زدنی، دل‌های دوستان و هم‌سنگران خود را آرام می‌کرد. روایت جواد عروجی از همراهی با این شهید در اردوگاه، تصویری روشن از مظلومیت، محبوبیت و معنویت اوست. او سرانجام در جریان یک بازی فوتبال به دلیل عارضه جسمی دچار مشکل شد و مظلومانه به شهادت رسید؛ شهادتی که اردوگاه را سراسر اندوه و ماتم فرو برد.