عشق به وطن من را راهی جبهه های جنگ کرد

به گزارش نوید شاهد کرمانشاه؛ کرم اله ارسلانی یکی از جانبازان کرمانشاهی است که در عملیاتی در منطقه بمو مجروح و جانباز می شود. در ادامه پای صحبت های این جانباز دلیر می نشینیم و متن این گفتگو را تقدیم مخاطبان ارجمند می کنیم.

نوید شاهد کرمانشاه- لطفا خودتان را معرفی کنید.

کرم اله ارسلانی: با نام و یاد خدا اینجانب کرم اله ارسلانی جانباز 50 درصد هستم درسال 1312در روستای سرخک سنجابی از توابع شهرستان اسلام آبادغرب به دنیا آمدم. همزمان با شروع جنگ تحمیلی به عضویت بسیج درآمدم و در جبهه های حق علیه باطل شرکت و به درجه جانبازی رسیدم. در حال حاضر هم در شهرستان قصرشیرین ساکن و زندگی می کنم.  

نوید شاهد کرمانشاه: چطور و در کجا به درجه جانبازی رسیدید.

کرم اله ارسلانی: سال 1369در کرند غرب، گردان امیرالمومنین (ع) گروهان سلمان فارسی، طی ماموریتی به منطقه عملیاتی بمو اعزام شدم که در تاریخ دهم خرداد 1369به همراه دو نفر از همرزمان حوالی ساعت 6 صبح در حین بازگشت از عملیات و برخورد با کمین دشمن بعثی و انفجار مین که منجر به قطع پای چپ و مجروحیت پای راستم شد مجروح شدم و به مدت دو هفته در بیمارستان امام حسین (ع) کرمانشاه بستری و تحت درمان قرار گرفتم .

نوید شاهد کرمانشاه: در چه عملیات هایی شرکت داشتید.

کرم اله ارسلانی: در منطقه عملیاتی سومار به عنوان نیروی دیده باني و بعد از آن در بمو و جوانرود حضور داشتم.

نوید شاهد کرمانشاه: از حال و هوای جبهه برایمان بگویید.

کرم اله ارسلانی: حال هوای آن زمان جبهه ها را می توانم در دو جمله بیان کنم؛ عشق به وطن و لبیک به فرمان امام خمینی (ره) لبریز بود با وجود اینکه بچه هایم کوچک بودند و همسرم به تنهایی از آنها نگه داری می کرد ولی من رفتن به جبهه را یک تکلیف شرعی می دانستم و دوست نداشتم وطن و ناموسم به دست بعثی ها که از کشورهای غربی دستور می گرفتند بیفتد نه تنها من بلکه تمام همرزمانم با عشق به جبهه آمده بودند.

نوید شاهد کرمانشاه: یک خاطره به یاد ماندنی از دوران جنگ تحمیلی را برایمان می گویید.

کرم اله ارسلانی: در یکی از عملیات های دیده بانی در منطقه حساس و صعب العبور بمو (تیغه سلمانه) به همراه سه تن از همرزمانم، یک بسیجی و دو سرباز اهل خرم آباد اعزام شدیم این عملیات را ۱۵ روز تخمین زده بودند ولی به دلیل محاصره منطقه و حساسیت بالای آن چهارماه به طول انجامید از جمله سختی های آن منطقه کمبود امکانات، نبود آب آشامیدنی و آذوقه بود که از طریق چهار پا و با طناب به دستمان می رسید. در یکی از اتفاقات تلخ و ناگوار آن روز که همیشه از خاطرم پاک نمی شود برخورد خمپاره با یکی از سنگرهای دیده بانی بود که متاسفانه در اثر برخورد آن یکی از سربازان خرم آبادی به درجه رفیع شهادت نائل گشت.

نوید شاهد کرمانشاه: در پایان اگر سخنی دارید بفرمایید.

کرم اله ارسلانی: بی شک هرچه داریم به برکت مجاهدت خون پاک شهدا است. مردم و مسئولین باید خدمتگذار خانواده شهدا باشند .

انتهای پیام/

گفتگو از- شهرزاد سهیلی