مروری بر سخنان شهید " آیت الله عطاء اله اشرفی اصفهانی" در عملیات مسلم ابن عقیل (ع )

به گزارش نوید شاهد کرمانشاه؛ با شروع جنگ تحمیلی علیه ایران و بسیج همه جانبه ی مردم و هم چنین قوای مسلح برای حضور در جبهه ها و پشتیبانی از جبهه های جنگ، آیت الله اشرفی اصفهانی نیز با مهم توصیف کردن مسأله جنگ، در مدت 25 ماه، در تمامی نماز جمعه های شان در تمامی خطبه ها و مصاحبه ها و پیام هایشان بر حضور مردم در جبهه ها تأکید می کردند. شهید محراب با حضور در جبهه ها به دیدار رزمندگان می شتافت و مقید بود که برایشان سخنرانی کند، و با آنان به گفت و گو می نشست فرمود: « وقتی به جبهه می روم، تا مدتی روحیه ام قوی می شود.»

*عاشق دیدار با رزمنده ها بود

محراب، به رغم سن بالا و ممانعت های امنیتی و حفاظتی محافظان و پاسداران، مسافت های طولانی را طی و از راه های صعب العبور گذر می کردند و به عشق دیدار دلاوران جبهه های نبرد حق علیه باطل با وسایل نقلیه نظامی دشواری مسیر را بر خود هموار می نمودند.

شهیدمعظم له بارها در جبهه های ایلام، قصر شیرین و پادگان ابوذر، گیلان غرب، نوسود، بستان، آبادان، خرم شهر و سومار حضور یافت و با سخنرانی های دلنشین خود به سپاهیان اسلام روحیه بخشید. پس از آزادی قصر شیرین به آن شهر سفر کرد و با خواندن دو رکعت نماز شکر در مسجد این شهر، سپاسگزاری خود را به درگاه خداوند بزرگ به جای آورد.

حضور ایشان در مناطق عملیاتی به ویژه شهر آزاده ی بستان باعث بخشیدن روحیه به رزمندگان و مردم شد و در زیر بمباران وحشیانه دشمن وارد شهر شد و از آن جا به آبادان سفر کرد. هنگام آغاز عملیات فتح المبین در دوم بهمن 1361 نیز در قرارگاه حضور یافت و پیشنهاد کرد تا عملیات به نام مبارک حضرت زهرا ( س ) نام گذاری شود.

*آرزوی فتح خرمشهر

آیت الله اشرفی اصفهانی در دومین سفر خود به خوزستان پس از آزادی خرمشهر، عازم اهواز شد و به همراه مردم این شهر نماز شکر به جای آورد. در بعد از ظهر همان روز نیز به رغم مخالفت فرماندهان، ایشان و امام جمعه اهواز وارد منطقه خرمشهر شدند و پس از ورود به شهر، در مسجد جامع در جمع رزمندگان حضور یافتند و گفتند: « امروز یکی از روزهای مهم اسلامی و یوم الله است. از جمله آرزوهای من فتح خرمشهر بود که بحمدالله زنده ماندم و این روز را دیدم.»

شهید اشرفی اصفهانی در شب جمعه هشتم مهر ماه 1360 در منطقه غرب، در عملیات مسلم بن عقیل(ع ) به همراه تنی چند از مقامات کشوری و لشکری شرکت کردند.

شهید محراب، در آن شب حال عجیبی داشت و یک لحظه آرام نداشت و تا صبح به دعا و مناجات مشغول بود و حتی لحظه ای هم به استراحت نپرداخت. نزدیکی های صبح بود که گلوله توپی به نزدیکی های چادر ایشان اصابت کرد. به همین سبب فرماندهان از ایشان تقاضای ترک منطقه را کردند، اما شهید نپذیرفت و فرمود: « من از این محل نمی روم و آماده ی هر گونه مسأله هستم، زیرا خون من رنگین تر و جان من عزیزتر از این عزیزان رزمنده نیست. من باید تا پایان عملیات این جا باشم.» ایشان سرانجام با اصرار شهید آیت الله فضل الله محلاتی حاضر به ترک منطقه شد.

شهید آیت الله اشرفی اصفهانی، در پشت جبهه نیز فعالیت چشمگیری داشت. از جمله این که ضمن دیدار با مجروحان جنگی و عیادت از آن ها در بیمارستان و مراکز درمانی به این طریق از مجروحان جنگ تفقد و دل جویی می کرد و باعث تقویت روحیه صبر و بردباری در آن ها می شد.

انتهای پیام/