چمران؛ مردی ازتبار آسمان

به گزارش نوید شاهد کرمانشاه ؛در این یادداشت می خواهم از کسی بنویسم که کرد نیست، اما کردها او را خوب می شناسند، دست کم بسیاری از کردهای پاوه با او و دلاوری هایش خاطره دارند.

31 خرداد ماه سالروز شهادت مردی بود از تبار گذشت و ایثار، شهادت همان دکتر چمران معروفی که با وجود داشتن مدرک دکترای فیزیک پلاسما و موقعیت های بسیار خوب مادی و کاری، از همه چیز گذشت تا به مراد دل خودش برسد.
مردم استان کرمانشاه چمران و جانفشانی هایش را که دوشادوش شهید وصالی و پیشمرگه های کرد به ایستادگی پاوه منجر شد هرگز از یاد نمی برند.
برای مردم شهر پاوه که آن روزها مملو از ضد انقلاب تا دندان مسلح و خائنین وطنی بود، حضور چمران حتی با دستان خالی قوت قلب بود.
هرچند چمران نه در پاوه بلکه در خوزستان به شهادت رسید اما مجاهدتش در این دیار کمتر از شهادت نبود.لذا در سطور بعدی می خواهم قدری از شخصیت والای این مبارز پارسا بنویسم.از شخصیتی که امپریالیسم رسانه ای غرب نمی خواهد جوانان ما خیلی از امثال او بدانند.
بسیاری از مردم، چمران را به عنوان یک جنگجوی پرهیزکار می شناسند، اما زمانی که من با کتاب نیایش های چمران مواجه شدم به واقع روی دیگری از او یعنی همان وجه عارفانه دکتر چمران برایم روشن شد.
هرکسی نیایش های چمران را می خواند متوجه می شود که چمران مردی زمینی اما از تبار آسمان است. و این ممکن است در ابتدا مارا دچار تضادی درونی کند و این سوال به ذهن متبادر می شود که چگونه یک جنگجو و مبارز تمام عیار می تواند اینچنین عارفانه با معبودش به نیایش بپردازد.
به واقع جنگیدن چمران هم از جنس آسمان است، او برای خودش نمی جنگد، جنگیدنش از جنس مبارزه خونخوارانی چون داعش برای رسیدن به حورالعین هم نیست.چمران برای آزادی و عدالت و برای رهایی مظلومان از چنگال ظلم می جنگد.همان چیزی که در مبارزات او در نقاط مختلف از لبنان گرفته تا ایران به چشم می خورد.
چمران نوشته هایی دارد که از زمان ورودش به خوزستان در زمان جنگ تحمیلی تا نیم ساعت قبل از شهادتش را شامل می شود، پس از شهادت دست نوشته ای از جیب پیراهنش پیدا    می شود که وی خطاب به اعضا و جوارح بدنش نوشته  است: «رقص من در برابر مرگ باید زیبا باشد» و با این جمله آخرین دست نوشته ایشان ختم می شود. مجاهدی که مرگ را با روی باز به آغوش می کشد.
وقتی نیایش های عارفانه چمران را می خوانی متوجه می شوی که چرا امام خمینی (ره) در پیامی که به مناسبت شهادت ایشان صادر کردند از او به عنوان معلمی متعهد و انسان ساز یاد می کنند.
چمران در بخشی دیگر از نوشته هایش از آرزوهایش می نویسد و از ناکامی هایش، به معبودش می گوید هرجا که خواستم به آرزویم و به امیدواری برسم آن را از من گرفتی اما بلافاصله جمله اش را با این مضمون ادامه می دهد که خدایا شاکرم که سبب شدی به هیچ کس و هیچ چیز جز تو دلنبندم و امیدوار نباشم، و حالا می فهمم که چرا امام خمینی در همان پیامش خطاب به خودشان می پرسند: « شهید چمران مخلصانه و خالصانه در راه خدا به جهاد و شهادت برخاست. آیا ما می توانیم این گونه باشیم...».
شاید کمتر شنیده باشیم که چمران چه خدمات فنی و مهندسی به جنگ ارائه کرد، اما وقتی در مصاحبه ای از برادر ایشان-مهندس مهدی چمران خواندم که دکتر چمران «اولین موشک پرتابی و اولین زیردریایی را در زمان جنگ طراحی کرده و به آب انداختند یا اولین خودرو شنیداری محصول طراحی ایشان است.و یا اولین پل چریکی هم ساخته ایشان بود که در ادامه تکمیل شده آن به پل خیبر انجامید» می فهمم که واقعا" چمران مصداق یک ایرانی مسلمان و البته دانشمند بود.نامی که هنوز برای بسیاری از دانش آموختگان و مهندسان آمریکایی و اروپایی جلب توجه می کند.
نوشتن از این شخصیت براستی سخت است، از آن جهت که پرداختن به جنبه های ناشناخته زندگی ایشان به دلیل چند وجهی بودن شخصیتشان کاری بس مشکل و البته زمان بر است.اما این موضوع نمی تواند توجیهی برای بی توجهی قلم به دستان برای عدم معرفی این الگوی والای انسانی به جامعه باشد.
در شرایط سختی هستیم، ابر رسانه ها و امپریالیسم رسانه ای غرب در تلاش برای معرفی الگوهای جعلی به جوانان مسلمان به ویژه ایرانیان هستند که دلایل آن مجال دیگری می طلبد، اما آنچه که اهمیت دارد توجه ما به الگو های وطنی است، الگویی چون چمران، که می تواند بخشی از پروژه های شوم دشمنان را ناکام بگذارد.
پس همه ما مسئولیم و البته وظیفه داریم به مسئولیت خود عمل کنیم، همانطور که ابراهیم حاتمی کیا عمل کرد و «چ» را ساخت، چ مثل چمران.هنرمندان، رسانه ای ها، نویسندگان و هر مسول فرهنگی دیگری وظیفه دارد به جوانان این مرز بوم داشته هایش را معرفی کند.

انتهای پیام