درآمدي بر آسيب شناسي فرهنگ ايثار و شهادت

اين مقاله، كوششي جهت تبيين و تشريح شاخص ها و مؤلّفه ها در جرگة ايثارگري و شهادت است. بدون شك، فرهنگ ايثارگري با همة عزّتمندي هايي كه با خود به همراه دارد، در يك برهه اي به دلايل مختلف، قداست و جايگاه آن به بوتة فراموشي سپرده شد؛ امّا در يك طرفه العين روش ها و منش هاي دولت مردان، رنگ ايثارگري به خود گرفت و روز به روز بر دامنة ارزش ها و رشادت طلبي هاي طلايه داران كوي عزّت و شهادت افزوده گشت. در اين راستا، شناختن موانع در اين مكتب ارزشي كمتر از خود شهادت طلبي و ايثارگري نيست. ضرورت شناسايي آسيب هاي مختلف در جرگة ايثارگري منجر به دوام و بقا كوشش ها و تلاش هاي ايثاگران در عرصه هاي مختلف مي شود. فرهنگ ايثارگري، شاخص هاي رفتاري مطلوب و ايده آل دارد كه هر جامعه اي خواهان آن است. اين نوع فرهنگ را در مقام نشر نبايد از آن قشر خاصّي بدانيم؛ بلكه تا آنجا كه ممكن است مخاطبان آن بايد عموم مردم باشند. هرچند ايثارگران به صورت عمليّاتي قشر منحصر و محدودي هستند، فرهنگ ايثارگري مخاطب عام دارد. در اين مقاله از روش تحقيق ميداني و كتابخانه اي استفاده شده است كه به علّت محدوديّت از بخش ميداني آن صرف نظر نموديم. محقّقان با نگاه محقّقانه، قصد دارد تا با وانمود ساختن بخشي از آسيب ها و موانع پيرامون ايثارگري و ارائه نظريّه ها، راهكارها و پيشنهادها، گامي در جهت شناسايي نقاط ضعف مربوط به فرايندها و شاخص هاي ايثارگري بردارد.