روایت زندگی جانباز کرمانشاهی «مرتضی کنجوریان» در سایه آژیر خطر و حملات هوایی
به گزارش نوید شاهد کرمانشاه، جانباز «مرتضی کنجوریان» روایت می‌کند: در سال ۱۳۵۹، زمانی که کلاس اول دبستان بودم، با آغاز بمباران‌ها درگیر شدیم آن روز در مدرسه بودم. زنگ اول بود و در حیاط مدرسه به ما کتاب می‌دادند که ناگهان هواپیمایی در آسمان ظاهر شد. در حالی که قصد فرار داشتیم، بمباران آغاز شد و دیگر متوجه چیزی نشدیم. مدرسه هدف قرار گرفت؛ تعداد زیادی از دانش‌آموزان شهید شدند و من که در حیاط مدرسه بودم، از ناحیه پا، دست چپ، سر و فک مجروح شدم.
در دوران جنگ، فضای عمومی مردم متفاوت بود و بسیاری تلاش می‌کردند که در برابر تهدیدها مقاومت کنند. به یاد دارم روزی که هواپیماهای متعددی بر فراز کرمانشاه ظاهر شدند و اعلام شد که احتمال حمله شیمیایی وجود دارد. در حال حرکت به سمت پناهگاه بودیم که پدرم تصمیم گرفت در خانه بمانیم. او گفت: «هر آنچه مقدر باشد، همان خواهد شد.»
در حادثه‌ای دیگر، زمانی که دشمن میدان وزیری را موشک‌باران کرد، شاهد صحنه آتش گرفتن خودروها بودم؛ تصویری که هنوز در ذهنم باقی مانده است.
مرتضی کنجوریان در پایان تاکید می‌کند: جوانان و مردم ایران باید قدردان جمهوری اسلامی باشند و از دستاوردهای به‌دست‌آمده با ایثار شهدا حفاظت کنند.
در ادامه گفتگوی تصویری را می بینید:
انتهای پیام/
