از جراحت در عملیات مرصاد تا دلگرمی‌های برادر شهید رجایی

به گزارش نوید شاهد کرمانشاه، من «عبدالکریم مروتی»، جانباز ۵۵ درصد، خدمه تیپ ۲۲ بودم. مسیر ۸۵ کیلومتری سنندج به مریوان را طی می‌کردیم. در آن زمان، نیروهای کومله، دمکرات و حزب رستگاری در منطقه حضور داشتند، به‌ویژه در روستای باغ شیخ عثمان که محل اصلی استقرار آن‌ها بود تا اینکه نیروهای انصار سپاه تهران موفق به دستگیری یکی از سرکرده‌های گروهک‌ها شدند.

ساعت ۴ صبح، برای پاکسازی نیروهای سرکرده به روستای نگل رفتیم. هنوز صد قدم از جمع دور نشده بودم که ناگهان از بالای روستا به سمت ما تیراندازی شد. یک گلوله به ران پایم اصابت کرد. تا وقتی به پادگان سنندج رسیدم، پایم دچار عفونت شد و گوشت پایم را برداشتند.

در مرحله بعدی، در عملیات مرصاد شرکت کردم که از ناحیه دست مجروح شدم. به تهران منتقل شدیم تا درمان شویم. یادم می‌آید که برادر شهید رجایی، به طور مرتب از ما سرکشی می‌کرد. در آن دوران، شرایط بیمارستان بسیار خوب بود و از ما به‌خوبی مراقبت می‌کردند. روز عاشورا یک پارچه سبز برایمان آوردند و دور گردنمان انداختند. وقتی کسی از ما می‌پرسید، می‌گفتند: «آقاسید اینجا نیست»؛ چون ما را با این نام صدا می‌زدند.»

در ادامه گفتگوی تصویری را می‌بینید:

انتهای پیام/