شعار «مسافر کربلا» روی لباسش نشان از علاقه به امام حسین (ع)بود

به گزارش نوید شاهد کرمانشاه، شهید «جلیل غمگین» در تاریخ ۲۵ مرداد ۱۳۵۰ در پشته امام حسن (ع) چشم به جهان گشود. در دوران کودکی ویژگی‌هایی شایسته و متعهدانه از خود نشان داد که برای یک کودک در سن او بی‌نظیر بود.

این خصوصیات را بیشتر از زبان پدر شهید می‌شنویم.

پدر با اشک‌هایی در چشم، می‌گوید: «او با اینکه سن کمی داشت، اما قلبش مملو از عشق به امام حسین (ع) و آرمان‌های انقلاب اسلامی بود.»

جلیل تحصیلات ابتدایی خود را در مدرسه پشته امام حسن و سپس در گیلان غرب گذراند. در این دوران، علاقه‌اش به مسائل مذهبی و انقلابی بیشتر نمود پیدا کرد. او در پشت لباس‌هایش شعارهایی مانند «مسافر کربلا» و «استقلال، آزادی، جمهوری اسلامی» می‌نوشت و در صحبت‌هایش همیشه از شهیدان بزرگ انقلاب چون شهیدان رجایی و باهنر یاد می‌کرد. علاقه جلیل به امام حسین (ع) و دفاع از ارزش‌های اسلامی تنها به کلمات محدود نمی‌شد. او به شدت به مسجد علاقه داشت و حتی یک کارت "لبیک یا خمینی" دریافت کرده بود. یک بار، بدون اطلاع خانواده و در حالی که هنوز کودک بود، به همراه ماشین‌های ارتشی به جبهه سومار رفت. پس از بازگشت از جبهه، پدرش با نگرانی فراوان او را پیدا کرده و به خانه بازگرداند، اما این آخرین دیدار پدر و پسر نخواهد بود. در ۱۹ مرداد ۱۳۶۲، زمانی که پدر و جلیل در میدان شهر از هم جدا شدند، یک حمله هوایی توسط هواپیماهای عراقی رخ داد و شهر به خاک و خون کشیده شد. پدر که برای بازگشت به خانه در راه بود، صدای بمباران را شنید و به سرعت خود را به محل وقوع حمله رساند. وقتی به مسجد جامع رسید، در میان شهدای تازه‌جوان، جلیل را شناسایی کرد.

 پدر شهید با اشک‌های فراوان پسرش را در میان شهیدان پیدا کرد و او را به آغوش گرفت. شهید «جلیل غمگین»همان‌طور که در زندگی‌اش همیشه در پی آرمان‌های اسلامی بود، در روزهای سخت جنگ نیز با فداکاری تمام از میهن و انقلاب دفاع کرد. شهادت او در ۱۹ مرداد ۱۳۶۲، آخرین قدم از مسیر ایثار و فداکاری‌اش بود که به آرزوی دیرینه‌اش، یعنی شهادت در راه خدا، رسید.

 پدر با افتخار می‌گوید: "اگرچه عصای دستم را به خاک سپردم، اما به چنین شهادتی که تنها آرزوی جلیل بود، افتخار می‌کنم."

انتهای پیام/