فرزندم را به انقلاب هدیه کردم
به گزارش نوید شاهد کرمانشاه، «حاج حسین اسکندری» پدر شهید «مجتبی اسکندری» یکی از مبارزان زمان طاغوت و رزمنده هشت سال دفاع مقدس است. از سال ۱۳۴۵ تا کنون در سرپل ذهاب، هیأت و حسینیه عزاداری اباعبدالله الحسین(ع) را اداره می کند و از قدیمی های شهرستان سرپل ذهاب و از اعضای فعال و ثابت مراسمات هیأت بوده و هست.
در همین راستا، به مناسبت چهل و سومین سالگرد پیروزی انقلاب به گفتگو با «حاج حسین اسکندری» پرداخته ایم که در ادامه می خوانید:
وی گفت: در دوران خفقان پیش از انقلاب به همراه فرزند شهیدم «مجتبی اسکندری» از درون همین هیأت به فعالیت های سیاسی و انقلابی علیه حکومت ستمشاهی و سفاک طاغوتی می پرداختیم، با وجود خطرات و مشکلاتی که در آن زمان متوجه انقلابیون بود، همواره پیگیر اخبار و پیام‌های ارسالی از سوی امام (ره) بودیم.
اسکندری در ادامه گفت: اعلامیه و نامه ها را از منزل آیت الله گلپایگانی و شریعتمداری تحویل می گرفتم و در سطح شهر و بین دیگر فعالان سیاسی توزیع می کردم. با وجود امکانات کم و محدود آن دوران من ماشین داشتم و همین کمک بسیار بزرگی بود که بتوانم به راحتی مسیرها را طی کنم و با دیگر دوستانم در این زمینه ارتباط بگیرم. چند ماهی به انقلاب مانده بود که توسط ساواکی ها شناسایی شدم و تحت تعقیب قرار گرفتم، تا مدت ها به نقطه ای دور افتاده پناه بردم تا آب ها که از آسیاب افتاد دوباره فعالیت‌های خود را با احتیاط بیشتری آغاز کنم.
پدرشهید، گفت: در آبان ماه سال 1357 ماموران رژیم طاغوت به مسجد جامع شهر هجوم آوردند روزی که دانش آموز شهید« ايرج رستمي» که از فعالان انقلابی آن دوران بود را بی رحمانه به شهادت رساندند به روشنی روز به یاد دارم. با این وجود که در خفقان به سر می‌بردیم اما عشق به آرمان‌های اسلام و علاقه به آرمان‌های امام راحل (ره) باعث شد که هر خطر و آسیبی را به جان بخریم.
پای انقلاب خواهیم ایستاد
اسکندری بیان داشت: اگر بار دیگر به دوران پیش از انقلاب بازگردم مجدداً به مبارزات علیه رژیم شاهنشاهی خواهم پرداخت و در راه آرمان های امام و انقلاب جان ناقابل خود و فرزندانم را فدا خواهم کرد.
وی در ادامه درخصوص چگونگی حضور فرزند شهیدش در جبهه، می گوید: مجتبی از رزمندگانی بود که در دوران طاغوت فعالیت های انقلابی بسیاری انجام داد و در طول دوران دفاع مقدس نیز به جبهه های حق علیه باطل اعزام شد تا بالاخره در عملیات مرصاد به آرزوی دیرینه اش رسید.
این فعال انقلابی، گفت: بعد از شروع جنگ تحمیلی راهی کرمانشاه شدم آنجاپناهنده شدیم. مجتبی پسرم بعد ازشروع جنگ که 12 سال بیشتر نداشت، به عنوان داوطلب در مسجد امیرالمومنین(ع) شهرک دولت آباد کرمانشاه در کنار تحصیل و مدرسه فعالیت های خود را ادامه داد. بعد از اوج گرفتن جنگ تحمیلی در سال های 1361 او به عنوان یک رزمنده پا به عرصه جنگ گذاشت و جانانه برای دفاع از میهن اسلامی درمقابل رژیم بعثی عراق ایستادگی کرد. مجتبی با شروعِ جنگِ تحمیلی، کار رها کرد تا عملاً هیچ مانعی در راه فعالیت‌های شبانهروزی و خستگیناپذیرش در مسیر خدمت به نهالِ نوپای انقلاب شکوهمند اسلامی، وجود نداشته باشد.
پسرم دائم آماده حضور در عملیات ها بود
پدر شهید ادامه داد: اخلاص و روح ایمان پسرم، نه تنها باعث غلبه سختی ها و مشکلات بر او نشد بلکه هر لحظه آماده شرکت در عملیات و جانفشانی بود. در اواخر جنگ به عضویت سپاه نبی اکرم (ص) کرمانشاه درآمد و دراین نهاد مقدس به فعالیت پرداخت، تا اینکه در سال 1367 زمانی که منافقین کور دل به کشور ما حمله کردند مجتبی نیز به منطقه رفت و در جهت مبارزه بیامان با گروهک‌های ملحد و منافقینِ از خدا بیخـبر، خدمات شایانی را به انجام رسانید و برای دفاع ازآرمان های اسلامی و لبیک گفتن به فرمان امام خمینی(ره) یک لحظه در برابر دشمن عقب نشینی نکرد تا اینکه بعد از رشادت ها و دلاوری های بی شمارش در پادگان الله اکبر به شهادت رسید.
وی اظهار داشت: زمانی که همرزمان فرزندم خبر شهادتش را به من رساندند، سراسیمه و دیوانه وار به منطقه رفتم و به دنبال پسرخود گشتم، تا اینکه بدن تیرخورده مجتبی را پیدا کردم. آن لحظه بود که بدن مطهر پسر خود را به سینه فشردم و گفتم خداوندا هدیه من را به انقلاب بپذیر، زیرا که فرزندم را در راه اسلام، شرف، قرآن، وطن و امام تقدیم کردم او جانانه از ناموس و حیثیت خود دفاع کرد. پیکر فرزندم در گلزار شهدای حرم احمدبن اسحاق برای همیشه آرمیده است.
انتهای پیام/
