دفاع از کشور، کُرد و لُر و فارس نمی شناسد
يکشنبه, ۲۹ تير ۱۳۹۹ ساعت ۱۰:۰۲
نوید شاهد - "مصطفی محمدی" یکی از رزمندگان هشت سال دفاع مقدس کرمانشاهی است که در بخشی دیگر از خاطرات خود می‌گوید:« حدودا" 15 کیلومتری شهر بوکان که رسیدیم، ماشین پنچر شد. امیدی به عبور نیروهای سپاه نداشتیم. یک خودرو لندکروز کنار ما توقف کرد، راننده آن از روستای مجاور بود. می خواست کمکمان کند. من از او می ترسیدم، فکر می کردم شاید حیله ای درکارش باشد. او گفت شما به خاطر تأمین امنیت کردستان و دفاع از کشور زحمت می کشید و این حداقل کاری است که از دست من برمی آید.»
به گزارش نوید شاهد کرمانشاه؛ مصطفی محمدی" یکی از رزمندگان هشت سال دفاع مقدس کرمانشاهی است که خاطرات و لحظه‌های بی‌تکرار عشق و آتش و خون را در کتابی به نام "ریگ‌های داغ پاتاق"را در 60 قسمت گردآوری کرده در ادامه قسمت 18 تقدیم مخاطبان ارجمند می گردد:
عصر یک روز تابستانی سال 1366 من و حاج شیخ علی اخویان با یک تویوتا از سد بوکان به سمت شهر ماووت عراق حرکت کردیم و قصد داشتیم شب در سپاه بوکان استراحت کنیم. حدودا" 15 کیلومتری شهر بوکان که رسیدیم، ماشین پنچر شد. رفتیم زاپاس عوض کنیم، متوجه شدیم نه زاپاس هست و نه جک، ماشین را همان روز از تعمیرگاه آورده بودیم. غروب بود، اهالی روستا های نزدیک در جنب و جوش بودند. نه بی سیم همراه داشتیم و نه دستمان به جایی می رسید.
با توجه به اینکه در کردستان عصرها معمولا" از ساعت 5 به بعد با توجه به احتمال خطر کمین ضد انقلاب، تردد نیروهای نظامی محدودیت داشت، امیدی به عبور نیروهای سپاه نداشتیم. یک خودرو لندکروز کنار ما توقف کرد، راننده آن از روستای مجاور بود.
می خواست کمکمان کند. من از او می ترسیدم، فکر می کردم شاید حیله ای درکارش باشد. راننده ی لندکروز پیشنهاد کرد لاستیک معیوب را برای پنچرگیری بوکان ببریم. پذیرفتم و من همراه او به سمت بوکان حرکت کردیم آقای اخویان در فاصله ی حدودا" 50 متری ماشین منتظر ماند.
از بوکان که برگشتیم، راننده کمک کرد ماشین را آماده کردیم. در پایان هر چه اصرار کردم، پولی نگرفت و گفت: من به خاطر پول به شما کمک نکردم. شما به خاطر تأمین امنیت کردستان و دفاع از کشور زحمت می کشید و این حداقل کاری است که از دست من برمی آید.
راننده پیش از خداحافظی گفت: سال 1353 یک نفر از خرم آباد به عنون سپاه دانش در روستای ما حضور داشت، خیلی آدم خوبی بود و از آن زمان تا امروز با هم رفت و آمد خانوادگی داریم.
انتهای پیام/
با توجه به اینکه در کردستان عصرها معمولا" از ساعت 5 به بعد با توجه به احتمال خطر کمین ضد انقلاب، تردد نیروهای نظامی محدودیت داشت، امیدی به عبور نیروهای سپاه نداشتیم. یک خودرو لندکروز کنار ما توقف کرد، راننده آن از روستای مجاور بود.
می خواست کمکمان کند. من از او می ترسیدم، فکر می کردم شاید حیله ای درکارش باشد. راننده ی لندکروز پیشنهاد کرد لاستیک معیوب را برای پنچرگیری بوکان ببریم. پذیرفتم و من همراه او به سمت بوکان حرکت کردیم آقای اخویان در فاصله ی حدودا" 50 متری ماشین منتظر ماند.
از بوکان که برگشتیم، راننده کمک کرد ماشین را آماده کردیم. در پایان هر چه اصرار کردم، پولی نگرفت و گفت: من به خاطر پول به شما کمک نکردم. شما به خاطر تأمین امنیت کردستان و دفاع از کشور زحمت می کشید و این حداقل کاری است که از دست من برمی آید.
راننده پیش از خداحافظی گفت: سال 1353 یک نفر از خرم آباد به عنون سپاه دانش در روستای ما حضور داشت، خیلی آدم خوبی بود و از آن زمان تا امروز با هم رفت و آمد خانوادگی داریم.
انتهای پیام/
نظر شما
