تعبیر زیبای شهید علی سلیمانی از شهادت
يکشنبه, ۰۶ خرداد ۱۳۹۷ ساعت ۱۳:۴۴
عروس من شهادت است و صفیر گلوله خطبه ی عقد ما را خواهد خواند و من در پوششی از خون و بارش نقل سرب، عروس شهادت را به آغوش خواهم کشید.
به گزارش نوید شاهدکرمانشاه؛شهید علی سلیمانی در سحرگاه شب 19 رمضان مصادف با اول مرداد سال 1349 در روستای لامیان از توابع شهرستان تویسرکان به دنیا آمد. نامش را علی گذاشتند. سه ساله بود که خانواده اش به کرمانشاه نقل مکان می کنند.
دوران ابتدایی و راهنمایی را پشت سر گذاشت و وارد دبیرستان شد. جنگ شروع شده بود و علی که آن موقع در دبیرستان درس می خواند دورا دور پیگر اخبار جنگ بود.
سال دوم دبیرستان بود که شنید برای انجام عملیاتی در خاک دشمن سرباز داوطلب می گیرند، همین یک خبر هم کافی بود تا علی درس و مدرسه را رها کند و برای رفتن به جبهه داوطلب شود و ادامه زندگی کوتاهش را سرشار از دلاوری ها و رشادت ها سازد.
هم رزمانش در عملیات کربلای 5، نصر 7 و والفجر 10 هنوز رشادت های او را به خاطر دارند. گویی می خواست ثابت کند که شایسته ی نام بزرگی است که برایش انتخاب کرده اند. عاقبت هم چنین شد، انگار سرنوشت می خواست کودکی که در شب ضربت خوردن مولای متقیان به دنیا آمده بود، همانند مولایش شهید شود. شب قبل از آخرین عزیمت به جبهه، به مادرش گفت: " مادر جان ما عازم هستیم، اگر من شهید شدم شما ناراحت نشوید، چون ما در راه رضای خدا شهید می شویم و این برای شما افتخاری بس بزرگ است." چشمان مادر گریان شد.
علی ادامه داد: " عروس من شهادت است و صفیر گلوله خطبه ی عقد ما را خواهد خواند و من در پوششی از خون و بارش نقل سرب، عروس شهادت را به آغوش خواهم کشید." علی برای آخرین بار رفت.
این بار به حلبچه، اعزام شد. حلبچه بمباران شیمیایی شده بود. مجروحان و شیمیایی شده ها، همه جا پخش بودند. همه می دویدند تا مجروحان را از منطقه خارج کنند و به آمبولانس برسانند. علی که به نظر می رسید شیمیایی هم شده، مجروحی را روی دوش انداخته بود و در حال دویدن بود که بمب شلیک شد.
صدایش مهیب بود و ابر بزرگی از غبار را به هوا بلند کرد. وقتی گرد و غبار فرو نشست، علی دیگر زنده نبود. ترکش بمب به بدنش اصابت کرده و خونش خاک را رنگین کرده بود. علی، حین کمک به همنوعانش رفت، تا در بهشت به مولایش بپیوندد.
*وصیت نامه شهید
شما ای دانش آموزان درس و یاری به جبهه را دو پایگاه به هم آمیخته در اندیشه خود سازید و بکوشید که با ادامه تحصیل آینده سازان موفقی برای انقلاب اسلامی باشد.
دوست دارم اگر شهید شدم هستی سراسر ستم ستمگران را بسوزانم تا آنکه در دریای خون شنا کنم و به ساحل نجات و دیدار معشوق نائل شوم.
دوران ابتدایی و راهنمایی را پشت سر گذاشت و وارد دبیرستان شد. جنگ شروع شده بود و علی که آن موقع در دبیرستان درس می خواند دورا دور پیگر اخبار جنگ بود.
سال دوم دبیرستان بود که شنید برای انجام عملیاتی در خاک دشمن سرباز داوطلب می گیرند، همین یک خبر هم کافی بود تا علی درس و مدرسه را رها کند و برای رفتن به جبهه داوطلب شود و ادامه زندگی کوتاهش را سرشار از دلاوری ها و رشادت ها سازد.
هم رزمانش در عملیات کربلای 5، نصر 7 و والفجر 10 هنوز رشادت های او را به خاطر دارند. گویی می خواست ثابت کند که شایسته ی نام بزرگی است که برایش انتخاب کرده اند. عاقبت هم چنین شد، انگار سرنوشت می خواست کودکی که در شب ضربت خوردن مولای متقیان به دنیا آمده بود، همانند مولایش شهید شود. شب قبل از آخرین عزیمت به جبهه، به مادرش گفت: " مادر جان ما عازم هستیم، اگر من شهید شدم شما ناراحت نشوید، چون ما در راه رضای خدا شهید می شویم و این برای شما افتخاری بس بزرگ است." چشمان مادر گریان شد.
علی ادامه داد: " عروس من شهادت است و صفیر گلوله خطبه ی عقد ما را خواهد خواند و من در پوششی از خون و بارش نقل سرب، عروس شهادت را به آغوش خواهم کشید." علی برای آخرین بار رفت.
این بار به حلبچه، اعزام شد. حلبچه بمباران شیمیایی شده بود. مجروحان و شیمیایی شده ها، همه جا پخش بودند. همه می دویدند تا مجروحان را از منطقه خارج کنند و به آمبولانس برسانند. علی که به نظر می رسید شیمیایی هم شده، مجروحی را روی دوش انداخته بود و در حال دویدن بود که بمب شلیک شد.
صدایش مهیب بود و ابر بزرگی از غبار را به هوا بلند کرد. وقتی گرد و غبار فرو نشست، علی دیگر زنده نبود. ترکش بمب به بدنش اصابت کرده و خونش خاک را رنگین کرده بود. علی، حین کمک به همنوعانش رفت، تا در بهشت به مولایش بپیوندد.
*وصیت نامه شهید
شما ای دانش آموزان درس و یاری به جبهه را دو پایگاه به هم آمیخته در اندیشه خود سازید و بکوشید که با ادامه تحصیل آینده سازان موفقی برای انقلاب اسلامی باشد.
دوست دارم اگر شهید شدم هستی سراسر ستم ستمگران را بسوزانم تا آنکه در دریای خون شنا کنم و به ساحل نجات و دیدار معشوق نائل شوم.
انتهای پیام
نظر شما
