پیکر رزمنده ها زیر شنی تانک های عراقی له شدند
جمعه, ۱۸ اسفند ۱۳۹۶ ساعت ۱۲:۳۶
محمد طالبی فرمانده دوران دفاع مقدس استان کرمانشاه می گوید: پیکر تعدادی از شهدای ما زیر شنی تانک های عراقی له شدند. به طوری که بعدها با زحمت و سختی توانستیم پیکر این شهدا را از روی زمین جمع کنیم. فردای آن روز عراقی ها عقب نشینی کردند.
به گزارش نوید شاهد کرمانشاه؛ محمد طالبی فرمانده دوران دفاع مقدس استان کرمانشاه - از خاطرات زمان جنگ و پادگان ابوذر می گوید:قبل از اینکه منافقین وارد استان کرمانشاه شوند، عراق از طرف سرپل ذهاب حمله کرد و پادگان ابوذر را بمباران کرد. با برادر ناصح فرمانده تیپ نبی اکرم
( ص ) و برادر بهروز مرادی ( حسین ) جانشین تیپ اوضاع را بررسی کردیم.
متوجه شدیم که گلوله های فسفری که عراق به سمت پادگان شلیک کرده، از نوع شیمیایی است. همه ی مردم مناطق سرپل ذهاب از جمله روستای " زرده " در شهرستان دالاهو کاملا" آلوده به مواد شیمیایی بودند.خیلی از بچه های ما در آنجا شیمیایی شدند. من هم به سختی نفس می کشیدم. با این حالت خود را به سرپل ذهاب رساندم. در " ریخک" گردان تبوک را تجهیز کردیم.
تانک های عراق که در حال پیشروی بودند، دو شاخه شدند، یک شاخه به طرف " سراب گرم " و شاخه ی دیگر به طرف پادگان ابوذر حرکت کردند.تانک ها داشتند به ریخک نزدیک می شدند. به اتفاق بچه ها از زیر سیم خادار های زاغه مهمات بیرون آمدیم و در حالی که شیمیایی شده بودیم، پیاده به طرف سراب گرم رفتیم. ارتش عراق به صورت پیاده و زرهی می آمد و مدام پشت سرمان را می زد. یک گروهان از گردان خیبر روز بعد از حمله ی عراق، به سراب گرم رسید و از آنجا به سمت پادگان ابوذر رفت.
اول فکر کردیم بعثی ها هستند که آمده اند سرپل ذهاب را بگیرند. بعد متوجه شدیم که عراقی ها در حال تجدید قوا هستند. آن ها روز بعد مجددا" حمله کردند و حرکت خود را به سمت پادگان ابوذر ادامه دادند.
یکی از گردان های ما در مقر شهید " حاجی بابا " با عراقی ها درگیر شد. خیلی از بچه ها ی ما در آن درگیری شهید شدند از جمله شهید قلیوند، شهید تکلو، شهید تاجدینی و شهیدسیروس خزایی. به مقر حاجی بابا رسیدیم. بچه ها را در جاده مستقر کردیم. آنجا به جاده ی کل داوود وصل می شد. یزدان مؤمنی فر بی سیم چی گردان با بی سیم به من گفت: با دشمن درگیر شده ایم. این در حالی بود که فاصله ی ما با بچه های گردان و مؤمنی فر حدود دو کیلو متر و از نظر هوایی یک کیلو متر بود. با مؤمنی فر مشغول صحبت بودم . می گفت: " امکانات دفاعی نداریم و مهماتمان تمام شده." در حال صحبت کردن بودیم که صدایش قطع شد. هر چه صدایش کردم، بی فایده بود. گویا همان موقع تانک های عراقی آمده و او را به شهادت رسانده بودند.
شهید یزدان مؤمنی فر عکسی که چند روز قبل از شهادتش در پادگان ابوذر به همراه 17-18 نفر از نیروها گرفته است. سه نفر از آنها در این عکس دستانشان را با حالتی صمیمی دور گردن همدیگر حلقه کرده اند: شهید رحمت طاهر آبادی، شهید امینی و شهید مؤمنی فر از آن تعدادی که در عکس هستند، فقط این سه نفر هدف کالیبر دشمن قرار گرفتند و شهید شدند.
عراقی ها با تجهیزات و تانک های تی 72 پیش آمدند. پشت سرشان امکانات زرهی و پشتیبانی بود. به پادگان رسیدند. ورودی پادگان با آن ها درگیر شدیم و تعدادی از بچه های ما شهید شدند. عراقی ها پادگان را اشغال کردند. تعدادی از بچه ها در این مقاومت اسیر شدند و عراقی ها آن ها را داخل پادگان نگه داشتند. پیکر تعدادی از شهدای ما زیر شنی تانک های عراقی له شدند. به طوری که بعدها با زحمت و سختی توانستیم پیکر این شهدا را از روی زمین جمع کنیم. فردای آن روز عراقی ها عقب نشینی کردند.
اکنون ساختمان پنج طبقه ی پادگان ابوذر با آن همه گلوله و تیر تانک که به آن اصابت کرده و بچه های سرپل ذهاب و " قلعه شاهین " که آن روز در آنجا اسیر شدند، گواه رشادت و از خودگذشتگی رزمندگان و شهدای ما هستند.
انتهای پیام
( ص ) و برادر بهروز مرادی ( حسین ) جانشین تیپ اوضاع را بررسی کردیم.
متوجه شدیم که گلوله های فسفری که عراق به سمت پادگان شلیک کرده، از نوع شیمیایی است. همه ی مردم مناطق سرپل ذهاب از جمله روستای " زرده " در شهرستان دالاهو کاملا" آلوده به مواد شیمیایی بودند.خیلی از بچه های ما در آنجا شیمیایی شدند. من هم به سختی نفس می کشیدم. با این حالت خود را به سرپل ذهاب رساندم. در " ریخک" گردان تبوک را تجهیز کردیم.
تانک های عراق که در حال پیشروی بودند، دو شاخه شدند، یک شاخه به طرف " سراب گرم " و شاخه ی دیگر به طرف پادگان ابوذر حرکت کردند.تانک ها داشتند به ریخک نزدیک می شدند. به اتفاق بچه ها از زیر سیم خادار های زاغه مهمات بیرون آمدیم و در حالی که شیمیایی شده بودیم، پیاده به طرف سراب گرم رفتیم. ارتش عراق به صورت پیاده و زرهی می آمد و مدام پشت سرمان را می زد. یک گروهان از گردان خیبر روز بعد از حمله ی عراق، به سراب گرم رسید و از آنجا به سمت پادگان ابوذر رفت.
اول فکر کردیم بعثی ها هستند که آمده اند سرپل ذهاب را بگیرند. بعد متوجه شدیم که عراقی ها در حال تجدید قوا هستند. آن ها روز بعد مجددا" حمله کردند و حرکت خود را به سمت پادگان ابوذر ادامه دادند.
یکی از گردان های ما در مقر شهید " حاجی بابا " با عراقی ها درگیر شد. خیلی از بچه ها ی ما در آن درگیری شهید شدند از جمله شهید قلیوند، شهید تکلو، شهید تاجدینی و شهیدسیروس خزایی. به مقر حاجی بابا رسیدیم. بچه ها را در جاده مستقر کردیم. آنجا به جاده ی کل داوود وصل می شد. یزدان مؤمنی فر بی سیم چی گردان با بی سیم به من گفت: با دشمن درگیر شده ایم. این در حالی بود که فاصله ی ما با بچه های گردان و مؤمنی فر حدود دو کیلو متر و از نظر هوایی یک کیلو متر بود. با مؤمنی فر مشغول صحبت بودم . می گفت: " امکانات دفاعی نداریم و مهماتمان تمام شده." در حال صحبت کردن بودیم که صدایش قطع شد. هر چه صدایش کردم، بی فایده بود. گویا همان موقع تانک های عراقی آمده و او را به شهادت رسانده بودند.
شهید یزدان مؤمنی فر عکسی که چند روز قبل از شهادتش در پادگان ابوذر به همراه 17-18 نفر از نیروها گرفته است. سه نفر از آنها در این عکس دستانشان را با حالتی صمیمی دور گردن همدیگر حلقه کرده اند: شهید رحمت طاهر آبادی، شهید امینی و شهید مؤمنی فر از آن تعدادی که در عکس هستند، فقط این سه نفر هدف کالیبر دشمن قرار گرفتند و شهید شدند.
عراقی ها با تجهیزات و تانک های تی 72 پیش آمدند. پشت سرشان امکانات زرهی و پشتیبانی بود. به پادگان رسیدند. ورودی پادگان با آن ها درگیر شدیم و تعدادی از بچه های ما شهید شدند. عراقی ها پادگان را اشغال کردند. تعدادی از بچه ها در این مقاومت اسیر شدند و عراقی ها آن ها را داخل پادگان نگه داشتند. پیکر تعدادی از شهدای ما زیر شنی تانک های عراقی له شدند. به طوری که بعدها با زحمت و سختی توانستیم پیکر این شهدا را از روی زمین جمع کنیم. فردای آن روز عراقی ها عقب نشینی کردند.
اکنون ساختمان پنج طبقه ی پادگان ابوذر با آن همه گلوله و تیر تانک که به آن اصابت کرده و بچه های سرپل ذهاب و " قلعه شاهین " که آن روز در آنجا اسیر شدند، گواه رشادت و از خودگذشتگی رزمندگان و شهدای ما هستند.
انتهای پیام
نظر شما
