حلبچه که از نفس افتاد کرمانشاه غرق در خون بود

به گزارش نوید شاهد کرمانشاه؛ پارک شیرینی که ماجرایی تلخ را روایت می کند. بیست و ششم اسفند سال 1366 هفتاد و هشت نفر در این روز شهید و بیش از دویست نفر زخمی می شوند. کودکان و زنانی که به پناهگاه پارک شیرین پناه برده بودند. انگار هنوز ناله ها و فریاد های آنان از این پارک شنیده می شود.

اینجاکودکان و زنانی بودند که می خواستند زنده بمانند. به پناهگاه رفته بودند تا در امان باشند مردانشان آن ها را در این پناهگاه پناه داده بودند و خیالشان راحت بود که خانواده هایشان در امان بمانند به همین خاطر رفتنشان بسیار غم انگیز و درد ناک بود...                                                       

در این راستا مهناز فتاحی – نویسنده کتاب پناهگاه بی پناه – در راستای خاطرات بازماندگان پارک شیرین کرمانشاه به گفتگو با اردشیر کشاورز، نویسنده برجسته کرمانشاهی پرداخته است .


 نویسنده کرمانشاهی در این راستا می گوید: من از وقتی که محصل بودم، حدود کلاس یازده به بعد، خاطراتم را در این دفتر می نوشتم.

در روز بیست و ششم اسفند سال 1366 توی دفترم این تیتر را نوشتم: " آنگاه که حلبچه از نفس افتاد، کرمانشاه غرق در خون بود". منظورم پناهگاه پارک شیرین بود. پناهگاه نزدیک کاروانسرای " عالم شکن "است . این کاروانسرا از کاروانسرهای قدیمی کرمانشاه است.آن روز در کرمانشاه بودم. کرمانشاه به خاطر بمباران ها از مردم خالی شده بود عده ای کمی در شهر مانده بودند.

آن زمان مسئولیتی در قبال رزمندگان داشتم و کار فرهنگی می کردم. در روزنامه ها مطلب می نوشتم. آن زمان هنوز روزنامه های محلی نبودند.

چهارشنبه بیست و ششم اسفند کرمانشاه تعطیل بود. صبح بین خواب و بیداری حدود ساعت هشت فکر کردم دارند در حیاط را می کوبند. هراسان از خواب پریدم.

پدافند شهر به خروش آمده بود جهت انجام کشیک در محل کار حاضر شدم. فهمیدم چندین نقطه ی شهر از جمله ی کوچه پایین تر از خوابگاه صلواتی، که مخصوص رزمندگان بود، جنب مسجد ترک ها یا وکیل الدوله، نزدیک پناهگاه شیرین، سه راهی مقابل گاراژ دارستانی، بازارچه توپخانه، سرچشمه و ... به وسیله ی موشک های هوا به زمین مورد اصابت قرار گرفته و تعداد کثیری مجروح و شهید شده بودند. آن روز تا غروب مرتب آژیرهای قرمز زده می شد. بعد از ظهر نیز پناهگاه پارک شیرین مورد اصابت موشک قرار گرفت.

تاریخ جنگ کرمانشاهان را که من در سال 1383 نوشته ام به این مورد اشاره دارد. در این کتاب آمده است که: چهارشنبه 26 اسفند ماه 1366 در پی استیصال نیروهای بعثی عراقی به جهت شروع و تداوم عملیات در سلیمانیه بار دیگر مناطق مسکونی شهرهای ایران آماج تاخت و تاز قرار گرفت. در ساعت هشت صبح در میان رگبار شدید پدافندهای هوایی چندین موشک دوربرد هوا به زمین به مناطق مختلف کرمانشاه اصابت کرد و جنایات عدیده ای توسط بعثی های دیوانه آفریده شد. فجیع ترین جنایت مربوط به اصابت موشک به پناهگاه پارک شیرین کرمانشاه بود، که جمعیت بسیار را در خود جای داده بود.

اماکن بسیاری از جمله کوچه ای در جنب خوابگاه صلواتی مسجد وکیل الدوله یا مسجد ترک ها و پناهگاه پارک شیرین و سه راهی مقابل کاروانسرای عالم شکن، گاراژ دارستانی و بازار توپخانه و سرچشمه بمباران شد که تعداد شهدا را به هفتاد و هفت نفر ذکر کرده اند.

در کتاب سبز، که سال 1375 چاپ شد، من بخش جنگ را نوشتم که آمده است: چهارشنبه بیست و ششم اسفند سال1366 اماکنی که این روز هدف بمب های ویرانگر قرار گرفتند جعفرآباد، جوانشیر، سعدی، سرچشمه، ناصری، چاله چاله، الهیه، نقلیه، شریعتی، سنجابی، و شهرک های جلالیه، دولت آباد، بازار توپخانه، بیمارستان فارابی و روستای چشمه سفید در لیست مناطق بمباران شده قرار داشتند.

علاوه برکرمانشاه، اسلام آباد غرب نیز در این روز بمباران شد و تهران و بغداد نیز آماج حملات موشکی قرار گرفت.
انتهای پیام