«علی» مثل همیشه نبود!
به گزارش نوید شاهد استان قزوین، شهید «علی تاج‌احمدی‌تبریزی»، بیستم آبان سال ۱۳۴۳، در شهر قزوین به دنیا آمد، پدرش جلیل و مادرش فاطمه نام داشت و تا سوم متوسطه درس خواند. این شهید بزرگوار به عنوان پاسدار در جبهه حضور یافت، بیست و سوم اردیبهشت سال ۱۳۶۲، در پاسگاه زید عراق بر اثر اصابت ترکش به ران و شکم، شهید شد و مزار مطهرش در گلزار شهدای زادگاهش واقع است.
کریم سرباز روایت می‌کند: با قطار عازم «اهواز» بودیم. رزمندگان در داخل قطار، شور و حال وصف‌ناپذیری داشتند. پاسدار شهید «علی تاج‌احمدی»، از هنرمندان نقاش، خطاط و فیلم‌بردار «سپاه پاسداران» هم، همراه ما بود. او جوانی با تقوا و با خدا بود.
بیست و یکم اردیبهشت ماه سال شصت و دو بود که به خط مقدم جبهه در «پاسگاه زید» رسیدیم. او از خوشحالی در پوست خود نمی‌گُنجید. از مواضع نیرو‌های خودی کلی فیلم و عکس گرفت. فردای آن روز ساعت شش صبح، بعد از خواندن نماز و دعای «ندبه»، به سوی خط مقدم حرکت کردیم. «علی» مثل همیشه نبود. خیلی نورانی شده بود.
بعد اینکه از چند موقعیت رزمندگان عکس و فیلم گرفت، ناگهان یک گلوله «خمپاره ۸۲» دشمن میان ما اصابت کرد و ایشان از ناحیه سینه و سر مجروح شد. «علی» با وضعیتی که داشت، فقط فریاد می‌زد: «یا مهدی! ادرکنی» و یا می‌گفت: «خداوندا! از سر تقصیرات من بگذر» من خودم را با هر زحمتی که بود به نزدیک جاده رساندم.
یک آمبولانس از راه رسید و ما را سوار کرد. آمبولانس حرکت کرد اما متأسفانه در بین راه واژگون شد و ما مجدداً در جاده رها شدیم. در همین حال، برادر «فصیحی‌رامندی» که فرمانده گُردان ما بود، از راه رسید و ما را به اورژانس رساند؛ و سرانجام نیز «علی» بر اثر شدت جراحات وارده در بیمارستان به شهادت رسید.
