وزیر شعار!
به گزارش نوید شاهد استان قزوین، امدادگر جبهه طاهره طاهریها، ششم فروردین ماه سال 1342 در شهر تاکستان به دنیا آمد. وی سطح یک حوزه علمیه درس خواند، پاسدار بود و با اعلام نیاز جبهه‌ها به پرستار، عازم مناطق جنگی شد و در بیمارستان تختی و بیمارستانی در اهواز مشغول خدمت شد و به بیماران خدمات ارائه داد.
امدادگر جبهه، طاهره طاهریها روایت می‌کند: مسیر راه‌پیمایی از فلکه داخل شهر که مردم محلی به آن دمو می‌گفتند شروع شده و تا فلکه ورودی شهر ادامه پیدا می‌کرد. همیشه مردها در جلوی صفوف تظاهرات و زن‌ها در پشت سر آنها حرکت می‌کردند.
بلندگوهای دستی ساده‌ای داشتیم که صدا را تا مسافت محدودی پخش می‌کرد، برای همین مجبور بودیم بین خواهران و برادران از بلندگوهای جداگانه‌ای استفاده کنیم.
حاج جبار رحمانی در بین مردها شعارها را با بلندگو می‌گفت و من هم بعد از شنیدن شعار همان را بین زن‌ها تکرار می‌کردم و همین باعث شده بود که عده‌ای به شوخی من را وزیر شعار صدا کنند.
خون مردم دیگر به جوش آمده بود و علناً شعار مرگ بر شاه را با صدای بلند تکرار می‌کردند. جملاتی چون «بختیار بختیار نوکر بی‌اختیار» و یا «وای اگر خمینی حکم جهادم دهد ارتش دنیا نتواند که جوابم دهد» از مهم‌ترین شعارهای مردم در تظاهرات بود.
منبع: کتاب به قول پروانه 6 (خاطرات زنان امدادگر استان قزوین)
