فقط امام را تنها نگذارید
چهارشنبه, ۰۶ ارديبهشت ۱۳۹۶ ساعت ۱۴:۵۵
با وجود همۀ این رنج ها و دردها باید به اصل مطلبم که خطاب به یکایک افراد ملت ایران است بگویم که فقط امام را تنها نگذارید.
به گزارش نوید شاهد کرمانشاه؛ شهید بهزاد امیریان در سال 1346 در شهرستان کرمانشاه متولد شد و دوران کودکی خود را در زادگاهش گذراند و سپس در سال 1365 به جبهه اعزام شد.
شهید بهزاد امیریان در تاریخ هفتم اردیبهشت ماه 1366در محور بوکان میاندوآب بر اثر واژگون شدن اتومبیل به درجه رفیع شهادت نایل آمد.
در بخشی از وصیت نامه شهید آمده است:
مولا جان اکنون که با قلمی و قلبی لرزان می خواهم بنویسم که شاید بعد از رفتنم، نوشته ام بماند و همین نوشته بتواند خون زندگان را به جوش آورد و برای آزادی اسلام از بند طواغیب و آزاد شدن راه کربلای حسین (ع) اقدام کنند.
خداوندا نمی دانم شهیدمی شوم که آینده بماند یا اینکه بمانم که در آینده شهیدی وجود داشته باشد.
با وجود همۀ این رنج ها و دردها باید به اصل مطلبم که خطاب به یکایک افراد ملت ایران است بگویم که فقط امام را تنها نگذارید.
اما سخنی با خانواده ام؛ پدرم ، مادرم، برادرانم و خواهرانم و عزیزانم بعد از من ناراحت نباشید چون اگر خداوند شهادت را نصیبم کند به نهایت آرزویم رسیده ام که همان مرگ آگاهانه است. اما امیدوارم شما مرا ببخشید و رنج هایی را که تا به حال برایم کشیده اید هر چند خیلی زیاد است حلالم کنید.
پدرم تو هم همچون حضرت ابراهیم (ع) باید ایثارگری کنی و خاطرات آسوده باشد که فاطمۀ زهرا (س) به فریاد همه ما می رسد.
برادرم تو هم خوب اندیشه مرا می دانی که عشق به اسلام عزیز و میهن مرا به شهادت رساند بنابراین ناراحت نباش و حتما در احیاء قوانین آزاد اسلام کوشا باش.
برادر عزیزم ای کسی که همیشه زحمت زندگانی مرا کشیده ای از تو می خواهم بعد از من همچون برادران شهید دیگر حتما روزه و نماز را ادامه دهی.
خواهرانم شما همچون زینب (س) باشید و همچون دیگر شیرزن های ایرانی انقلاب را تداوم بخشید و در تربیت اسلامی فرزندانتان کوشا باشید و در خاتمه از تمام اقوام و خویشان و دوستان حلالیت بطلبید و در دعاها به برادران بگوئید که بهزاد را مد نظر داشته و مرا دعا کنند که خداوند گناهانم را ببخشد.
انتهای پیام
شهید بهزاد امیریان در تاریخ هفتم اردیبهشت ماه 1366در محور بوکان میاندوآب بر اثر واژگون شدن اتومبیل به درجه رفیع شهادت نایل آمد.
در بخشی از وصیت نامه شهید آمده است:
مولا جان اکنون که با قلمی و قلبی لرزان می خواهم بنویسم که شاید بعد از رفتنم، نوشته ام بماند و همین نوشته بتواند خون زندگان را به جوش آورد و برای آزادی اسلام از بند طواغیب و آزاد شدن راه کربلای حسین (ع) اقدام کنند.
خداوندا نمی دانم شهیدمی شوم که آینده بماند یا اینکه بمانم که در آینده شهیدی وجود داشته باشد.
با وجود همۀ این رنج ها و دردها باید به اصل مطلبم که خطاب به یکایک افراد ملت ایران است بگویم که فقط امام را تنها نگذارید.
اما سخنی با خانواده ام؛ پدرم ، مادرم، برادرانم و خواهرانم و عزیزانم بعد از من ناراحت نباشید چون اگر خداوند شهادت را نصیبم کند به نهایت آرزویم رسیده ام که همان مرگ آگاهانه است. اما امیدوارم شما مرا ببخشید و رنج هایی را که تا به حال برایم کشیده اید هر چند خیلی زیاد است حلالم کنید.
پدرم تو هم همچون حضرت ابراهیم (ع) باید ایثارگری کنی و خاطرات آسوده باشد که فاطمۀ زهرا (س) به فریاد همه ما می رسد.
برادرم تو هم خوب اندیشه مرا می دانی که عشق به اسلام عزیز و میهن مرا به شهادت رساند بنابراین ناراحت نباش و حتما در احیاء قوانین آزاد اسلام کوشا باش.
برادر عزیزم ای کسی که همیشه زحمت زندگانی مرا کشیده ای از تو می خواهم بعد از من همچون برادران شهید دیگر حتما روزه و نماز را ادامه دهی.
خواهرانم شما همچون زینب (س) باشید و همچون دیگر شیرزن های ایرانی انقلاب را تداوم بخشید و در تربیت اسلامی فرزندانتان کوشا باشید و در خاتمه از تمام اقوام و خویشان و دوستان حلالیت بطلبید و در دعاها به برادران بگوئید که بهزاد را مد نظر داشته و مرا دعا کنند که خداوند گناهانم را ببخشد.
انتهای پیام
نظر شما
