مروری بر زندگی هنرمند شهید محمد هنرمند باقری در عرصه" خوشنویسی"

دوران کودکی اش همزمان شد با شهریور 1320 و حمله روس ها و انگلیس ها به ایران و از جمله کرمانشاه که مردم در رنج و سختی از لحاظ معیشتی و امکانات به سر می بردند.
محمد در دامان خانواده ای مذهبی رشد و نمو یافت. تحصیلات را تا سوم نظری ادامه داد و به دلیل مشکلات مالی تحصیل را رها کرد. از همان کودکی با قلم و دوات آشنا شد. عاشق خط نوشته ها و خوشنویسی بود و این هنر را با علاقه هر چه تمام تر دنبال می کرد.
در جریانات قبل از انقلاب حضوری فعال داشت. شرکت در راهپیمایی ها و تظاهرات، پخش کردن اعلامیه و نوشتن آنها از کارهای این مرد بزرگ بود. مکتب امام را مکتب اسلام راستنین می دانست، عاشق امام بود و در اکثر خوشنویسی هایش جمله هایی در وصف امام نوشته است.
بعد از شروع جنگ تحمیلی به طور داوطلبانه راهی میدان های نبرد شد و در سپاه مشغول به کار شد. دوره های آموزش سپاه را با شور و اشتیاق دنبال می کرد و بارها به مناطق مرزی برای مأموریت اعزام شد.
محمد همسری نمونه و پدری مهربان برای فرزندانش بود، مردم داری احترام به والدین و عشق بی شائبه اش به امام از وی الگویی برای نسل های بعد از خود ساخت.
در زمان جنگ هم خوشنویسی را دنبال کرد و شعار نویسی های میادین عملیاتی را انجام می داد تا سال 1366 به طور مداوم در جبهه ها حضور داشت، قرآن در تک تک لحظاتش حضور داشت و قرائت همیشگی آن ورد زبان و جاری در نوشته هایش بود.
این بخشی از دعای پر فیض کمیل " الهی  و ربی من لی غیرک، اسئله کشف ضری" که مناجات اش بود در اکثر خوشنویسی هایش موجود است. حافظ را خوب می شناخت و روح ادب پرورش همیشه در جستجوی کمال بود.
سرانجام در دوازدهمین روز از پاییز، مهمان بهار در طی مأموریتی در جاده دیوان دره به کمین منافقین افتاد و بر اثر اصابت گلوله به درجه رفیع شهادت نایل آمد.

انتهای پیام