نصراله حیدرخانی

یک بار که یکی از دوستانش شهید شده بود خیلی ناراحت بود. من برای تسلی به او گفتم: ناراحت نباش! تو هم شهید می شوی. از حرفم خیلی تعجب کرد، انگار که از غیب گفته باشم و با تعجب گفت: چطور اینقدر مطمئنی؟ گفتم: حس می کنم . از این جمله من خیلی احساساتی شد، به گریه افتاد. هر دو گریه کردیم. این گریه ها حال خوش معنوی بود که این روزها نایاب است. این گریه ها پر از عشق بود.

در فراقم صبر و بردبارى پيشه كنيد و در راه خدا آنچه را كه داده ايد منت نگذاريد و اجرتان را ضايع نكنيد و در راه دين اسلام ثابت قدم باشيد.