روزپاسدار

یک بار که یکی از دوستانش شهید شده بود خیلی ناراحت بود. من برای تسلی به او گفتم: ناراحت نباش! تو هم شهید می شوی. از حرفم خیلی تعجب کرد، انگار که از غیب گفته باشم و با تعجب گفت: چطور اینقدر مطمئنی؟ گفتم: حس می کنم . از این جمله من خیلی احساساتی شد، به گریه افتاد. هر دو گریه کردیم. این گریه ها حال خوش معنوی بود که این روزها نایاب است. این گریه ها پر از عشق بود.

امثال مقتدا پاسدار واقعی انقلاب و میهن بودند. مقتدا خیلی به سپاه پایبند بود و به خاطر دارم که روزی که داشت برای آخرین بار اعزام می شد یک چمدانی را آورد که لباس های فرم سپاه توی اون بود. گفت: این لباس ها مستعمل است اگر این ها رو دور ریختی حواست باشد آرم سپاه رو بیرون نیندازی. به شدت این ارگان و اهدافش برای مقتدا با ارزش و مقدس بود. این تقدس ظاهری نبود ما حتی عقدمون با لباس فرم سپاه بود.