شهید «کیومرث مهدی نژاد» در یک دست نوشته که از وی به یادگار مانده اینگونه نوشته است: خداوندا مرگ مرا به شهادت تبدیل کن شهادتی که قطعه قطعه بشوم و نصفم در میدان و نصفم را به خانه در قبرستان بسپارند و بقیه در خط بماند.
شهيد «محمدرضا عبدى» در وصيتنامه خود در مورد مرگ ش مى گويد: «خداوند از تو می خواهم مرگ ی را نصیبم کنی که با افتخار همراه باشد و در راه هدفم، اسلام باشد.» گزيده وصيتنامه اين شهيد بزرگوار را در نويد شاهد مازندران بخوانيد.
شهيد محمد رحمتى در بخشى از وصيت ناهمه خود مى نويسد؛ ما را از مرگ در راه هدف هيچ باكى نيست، زيرا در قاموس شهادت واژه وحشت نيست چون به حق هستيم و براى خدا مى جنگيم و اما من هدف و مقصد خود را روشن به قلم مى آورم. هدف و مقصد پيدا كردن يك محيط آرام و چند روزه نيست.
شهيد موسى رجبى آهنگرى فرزند صفر، در پانزدهم بهمن سال 1338 در يك خانواده كشاورز و مذهبى در روستاى (گاوان آهنگر) از بخش بالاتجن شهرستان قائمشهر ديده به جهان گشود.چندين بار تهديد به مرگ شده بود ولى او كسى نبود كه با اين بادها بلرزد، كسى بود كه در آغوش مرگ غوطه ور بود.
حدود 5 سال از سنش می گذشت که یک روز به داخل حوض حیاط منزل خود افتاده و تا سرحد مرگ پیش می رود لیکن خداوند بزرگ چنین مرگ ی را شایسته ایشان نمی داند و او را برای پیگیری هدفی بزرگ حفظ می نماید.
شهيد موسى باقرى فرزند شعبانعلى متولد 17 آذر 1334 در بابلسر چشم به جهان گشود و تحصیلاتش را با اخذ مدرک دیپلم در رشته علوم سياسى به پایان رساند. وى در 26 آذر 68 در طی نبرد با اشرار در زاهدان به شهادت رسيد.