همه رزمندگان «علیاصغرِ» مادرم هستند
به گزارش نوید شاهد سمنان، «شهید علیاصغر دهقانی» فرزند مسیح و خورشید، پنجم فروردین ۱۳۴۴ در روستای کهنآباد از توابع شهرستان گرمسار در خانواده پر جمعیت متولد شد. آخرین فرزند خانواده بود.
فقط صبر چاره کار است
تا اول دبیرستان تحصیل کرد. به همراه درس در باغداری و کشاورزی به خانواده کمک میکرد. در کودکی سایه پدر را از دست داد. زحمت بزرگ کردن او و بقیه بچهها به گردن مادر افتاد. در زمان انقلاب دوازده ساله بود، اما در تظاهرات و راهپیمایی که در روستا برگزار میشد، شرکت میکرد.
برادر علیاصغر نقل میکند: «تهتغاری بود و نورچشمی مادر. بعد از فوت پدر، خورشید خانم به همه بچههایش توجه بیشتری میکرد تا نبود پدر را کمتر احساس کنند، مخصوصاً به علیاصغر. حالا علیاصغر کوچکِ او قد کشیده بود، مثل سرو توی باغش، اما سربلندتر. علیاصغر به جبهه اعزام شد. خورشید خانم این را که شنید، انگار پتک بر فرقش کوبیدند. مثل آفتاب پاییزی، گرمای وجودش رو به سردی گرایید. بیمار شد و روی تخت بیمارستان افتاد. برای علیاصغر نامه نوشتند که: بیا! مادرت دارد از دست میرود. او جواب داد: مادر را خیلی دوست دارم، اما نمیتوانم از تکلیفی که بر من شده سر باز بزنم. فقط صبر چاره کار است. بگویید همه کسانی که در جبهه هستند، علیاصغر او هستند.»
چند سال بعد عضو رسمی سپاه شد. وی سرانجام بیست و ششم اسفندماه ۱۳۶۳ در خرمشهر به شهادت رسید و پیکرش مفقود شد. سال ۱۳۷۳ استخوان و پلاکش توسط گروه تفحص کشف گردید. پس از تشییع در گلزار شهدای روستای کهنآباد به خاک سپرده شد.
انتهای متن/