مروری بر زندگی خلبان شهید سرلشگر محمد آبیل از شهدای هوانیروز
خلبان شهید: سرلشگر محمد آبیل
تاریخ تولد: 1330
تاریخ شهادت: 9/8/1360
یگان: هوانیروز (کرمانشاه)
محل تولد: بیرجند
محل شهادت: جنوب
محل دفن: مشهد
در مسلخ حق وضو به خون باید کرد
در مسلخ عشق سیر جنون باید کرد
از آتش دل شعله به جان باید زد
در وادی نور دیده فزون باید کرد
(مرتضی سلطانی)
از خلبانان شجاع هوانیروز بود که در جنوب به شهادت رسید. تولد او در شهر بیرجند می‌باشد. تحصیلات ابتدایی و دبیرستان را در همان شهر به پایان رساند و در سال 1352 جهت خلبانی بالگرد در هوانیروز استخدام شد. در مدت دو سال با گذراندن دوره‌های آموزش نظامی، دروس زبان و انگلیسی و 35 هفته پروازهای زمینی و هوایی به درجه ستوان سومی رسید و با تخصص پرواز بالگرد شناسایی 206 در پایگاه هوانیروز کرمانشاه به انجام وظیفه مشغول شد. خلبان آبیل در طول خدمت نظامی به‌خصوص ایام پس از انقلاب تحول چشم‌گیری در اخلاق و رفتار او به چشم می‌خورد که حیرت‌انگیز بود. همسرش می‌گوید: در یکی از شبهای ماه مبارک رمضان سحر که از مسجد به خانه بازگشت به نماز ایستاد و در دعای سجده یکباره بیهوش شد. وقتی به هوش آمد از مشاهده مولا علی (ع) گفت و افرادی که در حال خارج کردن تیر از پای مبارکش بودند.
فرمانده
هوانیروز سرتیپ خلبان سرتیپ مجید عقیقی روان عنوان می‌کند: خلبان آبیل قبل از
شهادت موی سرش را کوتاه کرده بود. جنازه او و دو نفر دیگر از پس از شهادت به
سردخانه برده بودند و من به اتفاق حاج‌‌آقا خلیق برای شناسایی او رفتیم. جنازه‌ای
که به ما نشان دادند موهای بلند داشت و برای من غیرقابل باور بود یک جفت دستکش از
مسئول سردخانه تقاضا کردم و سراغ دو جنازه دیگر رفتم. با یافتن پلاک هویت خلبان
آبیل در بقایای سوخته یکی از جنازه‌ها او را مشخص کردم. خلبان آبیل چندین ماه قبل
از شهادت دارای حالات و رفتاری غیرقابل وصف بود. گویا به او الهام شده بود که
حتماً شهید میشود. آخرین مأموریت و پرواز خلبان محمد آبیل در تاریخ 9/8/1360 در
منطقه جنوب کشور (آبدانان) بود که در اثر کمبود سوخت دچار سانحه و آتش‌سوزی میشود.
در آن سانحه که به سقوط منجر می‌گردد، خلبان آبیل وخلبان رسول جمشیدی به شهادت می‌‌رسند.
خلبان محمد آبیل با درجه سرلشگری در آمار شهدای هوانیروز و جنگ منظور شده و مزارش
در مشهدمقدس می‌باشد.
