ملت ایران در حراست و تداوم انقلاب اسلامی بکوشند

بارالها، اى خداى من و اى پروردگار من! مرا آفریدى و به من آموختى که دنیا، جایى جز مکان امتحان، مِحنَت، رنج و آزمایش نیست. به من آموختى که دنیا، فقط جاى عبودیت، بندگى و حمد بی‌کران تو است. دنیا، تنها گذرگاهى است که در آن سالک عاشق، خود را براى دیدار تو آماده می‌کند و پیرایه‏‌ها، زشتی‌‎ها، زنگاها و هر چیز دیگر را از قلب، نَفس و وجود خود مى‏زداید و تمامى وجودش را براى دیدار و لقاى تو پاک و مُنزَّه مى‏ سازد.

 آفرینش خود را در رنج و درد مى‏داند، در میان دردها، رنج‌ها و غم‌ها، تو را مى‏‌خواند، تو را مى‏ پرستد و از تو کمک مى‏‌جوید؛ چرا که تنها تو شایسته عبادتى و تنها تو سزاوار استعانتى و تنها بر تو باید توکل کرد که توکلِ بر غیر، شرک است.

خدایا! تو را با حمدى بی‏حساب شُکر مى‌کنم؛ چون بر من مِنَّت نهادى و این سعادت عُظمى، یعنى حضور در جبهه و جهاد در راهت را بر من ارزانى داشتى تا در میدان نبردى انسان ساز چون جبهه که در آنجا فطرت الهى انسان متجلى مى‌شود، تو و عظمت تو را بهتر و زیباتر درک کنم.


خداى من! تو را آنگونه شناختم که مولایم على(ع) در نهج ‏البلاغه به من آموخت. تو را آنگونه شناختم که همه چیز و هر امرى را در یَد قدرت تو و تحت مَشیَّت تو یافتم. خود را و فعلم را برابر خواست تو چون ذرّه و پَرکاهى دیدم؛ پس چه بهتر که تسلیم مَشیَّت و اراده تو باشم و خود را به تو بسپارم.

خدایا، اى آنکه بر هر امرى قادر و توانایى! اگر از مرگ گریزى نیست که مطمئناً همینطور است؛ پس چه بهتر مرگم را شهادت در راه خودت که بهترین، زیباترین و باشکوه‌ترین مرگ‌ها است - قرار دهى؛ چرا که هجرت را از پیامبر(ص) و جهاد و نبرد را از کلام و عمل على(ع)آموختم و مُدارا و خون جگرخوردن را از امام مظلوم حسن مجتبى(ع) فرا گرفتم.

شهادت حسین گونه را نصیبم کن

پس خداى من! شهادت حسین گونه را نصیب من ساز. از آن هنگام که دنیا را شناختم، از آن بیزار شدم، در کلامت عقبى را یافتم و به آن مشتاق شدم، اکنون که این فرصت گران بها را پیش روى مى‏بینم، از آن استفاده مى‌کنم و با گامى کوتاه این راه طولانى را که رسیدن به رضا و خشنودى تو است، مى‏‌پیمایم.

اى خداى من! مگر مى‏توان تو را و مَشیَّت و رضاى تو را با حضور در جبهه یافت، آنگاه لحظه‏اى آرام و قرار داشت و از پاى ننشست؟ مُسلَّم است که تنها دلبستگی‌هاى مادى و دنیایى است که دنائت‏ پیشگان را از گام برداشتن در این راه، باز مى‏دارد.

حال آیا مى‏‌توان این ذَلَّت و زبونى را پذیرفت؟ خدایا! تو شاهد باش که در این راه جز با علم، آگاهى و شناخت گام برنداشتم و اینک با درک همه جوانب و احساس تکلیف دینى که بر خود فرض مى‏دانم، قدم در این راه مى‏گذارم. همه مسلمین باید آگاه باشند و بدانند که حُب و بغض، تنها و تنها به معنى حُبِّ دوستان خدا و بغض و نفرت داشتن نسبت به دشمنان خدا است.

در تداوم انقلاب اسلامی بکوشید

این انقلاب هم، انقلابى الهى و مُنبعث از مفاهیم عالى قرآنى است و مؤمنین آنانى هستند که صادقانه، مخلصانه، بدون ریا و هرگونه شائبه، در راه اعتلای کلمه حق و پیشبرد انقلاب الهى که تجلى فطرت پاک انسانها است - تلاش کنند، رنج کشند و تنها، حُبِّ اینان جایز است.

آنانى که مقابل این سیل بنیان‏ کن و این نفوس الهى، قصد مقاومت داشته باشند، در میان سیل خروشان آن، همچون فرعونیان خُرد و نابود مى‌شوند. بازماندگان را به صبر، بُردبارى و شکیبایى وصیت مى‏‌کنم. امروز، این انقلاب گنج گران بهایى است که در دستان ما قرار دارد در حراست، حفاظت و تداوم آن بکوشید.

منبع: بنیاد شهید و امور ایثارگران استان قزوین