رفتنی بدون بازگشت

قربانعلی کودکی را سپری می کرد که پدر را از دست داد و او با برادرانش مسئولیت خانواده رابر عهده گرفت. به تدريج با مخارج زياد و در آمد کم برادران و خواهران بزرگتر متاهل شدند و هر يک خانواده اي جداگانه تشکيل دادند. در سال 1354 با يکي از برادران بزرگتر به روستاي جمال آباد رفت و به کشاورزي مشغول شد.
سال 1356 همراه با مادرش که سرپرست خانواده بود و ديگر برادر کوچکتر در روستاي جمال آبادي سکنا گزيد. قبل از سال 1357 بر عليه رژيم سفاک پهلوي همراه با ديگر مردان روستا قيام کرد و در اين انقلاب سهم بسزائي داشت.
با فرا رسيدن دوران سربازی در سال 1362خود را به حوزه نظام وظيفه در سپاه پاسداران معرفي نمود و دفترچه آماده به خدمت دريافت کرد. سال بعد ازدواج کرد و حاصل این ازدواج دو فرزند بود.
همسرش در خاطره ای می گوید:آخرین مرخصی ای که به خانه آمده بود. لباس هایش را برداشتم بشورم تا برای رفتن آماده باشد . ولی او به خاطر بارداریم لباس ها را از من گرفت و شست. هنوز لباسها خشک نشده بود که آنها را تا کرد و داخل کیفش گذاشت او از همه حلالیت طلبیده بود ولی به من اصلا چیزی نگفت تا ناراحت نشوم و به خویشان گفته بود که دیگر بر نخواهم گشت .
شهید امیری با ساير برادران سپاه به جبهه هاي سردشت اعزام شد. پس از سه ماه مبارزه سرانجام در تاريخ 6 آبان سال1363 به درجه رفيع شهادت نائل آمد.


انتهای متن/
منبع: پرونده فرهنگی، مرکز اسناد ایثارگران فارس