زندگینامه اولین شهید آزادسازی کامیاران
شنبه, ۱۲ خرداد ۱۳۹۷ ساعت ۱۴:۱۴
شهید حشمت‌اله با بدنی زخمی چند نفر را به هلاکت رسانده و خود را به بلندی می‌رساند و نارنجک‌هایی که به همراه دارد را در میان آنها پرتاب می‌کند و تعدادی از آنان کشته می‌شوند، اما در نهایت با تیراندازی دمکرات‌ها شهد شهادت را نوشیده و هم پرواز با دیگر دوستانش به ضیافت حق پیوست. شهید حشمت‌اله جمالی لطف اولین شهید آزادسازی کامیاران بود.
به گزارش نوید شاهد کرمانشاه؛ حشمت‌اله جمالی لطف در هفتم شهریور سال ۱۳۳۹ در کرمانشاه به دنیا آمد و در ۲۱ بهمن ۱۳۵۹ در کامیاران به شهادت رسید.
هنوز کودک بود که پدرش به دیار حق شتافت. مادر به پای فرزند نشست تا از او فردی مومن و متعهد بسازد. سرانجام حشمت بزرگ شد و جهت گذران زندگی به کار پرداخت. در دوران انقلاب در تظاهرات شرکت‌کرد و در یکی از همین راه‌پیمایی¬ها زخمی شد. عضو بسیج مسجد نورالحسین بود. سپس به عضویت گروه ضربت سپاه در آمد. در یکی از عملیات¬ها توسط مزدوران عراقی دستگیر شد و به یکی از اسارت¬گاه-های این کشور منتقل گشت او بسیار شجاع و نترس بود لذا با زیرکی خاصی از آنجا گریخت و به ایران برگشت. همین باعث شد تا مسئولین از طرف امام خمینی (ره) از وی تقدیر به عمل آورده و آرم جمهوری اسلامی ایران را به وی اهدا کنند.
*از فرش تا عرش
به گفته‌ی دروغین بنی‌صدر آتش بس برقرار شده و ظاهراً همه جا آرام بود. حشمت‌اله جمالی‌لطف با یازده نفر دیگر از همرزمانش در کامیاران هستند که توسط دمکرات‌های در کمین نشسته محاصره و غافلگیر می‌شوند، آنان با اجسامی آهنی تک تک رزمندگان محاصره شده را مجروح و به شهادت می‌رسانند. شهید حشمت‌اله با بدنی زخمی چند نفر را به هلاکت رسانده و خود را به بلندی می‌رساند و نارنجک‌هایی که به همراه دارد را در میان آنها پرتاب می‌کند و تعدادی از آنان کشته می‌شوند، اما در نهایت با تیراندازی دمکرات‌ها شهد شهادت را نوشیده و هم پرواز با دیگر دوستانش به ضیافت حق پیوست. شهید حشمت‌اله جمالی لطف اولین شهید آزادسازی کامیاران بود.
آری در بیست و یکم بهمن ماه ۱۳۵۹ یک ماه پس از ازدواجش به درجه¬ی رفیع شهادت نائل ¬آمد.
*آخرین وصیت
سپاس خدایی را که مرا از خاک آفرید و به خاک باز خواهد گرداند، درود بر ملتم که همیشه در صحنه‌اند و تمام ایثار و گذشت را از خود نشان داده‌اند و سلام بر تمامی شهدای ایران و درود بر امامم که فرمود: «درجه‌ی شهادت از همه افضل‌تر است». خداوندا هستی مرا برای رسیدن به فیض شهادت یاری برسان! که خود واقفی برگزیدن این راه برای رضای تو و داشتن سهمی کوچک در حفظ اسلام بوده است، بار خدایا مرا در صف شهدای اسلام و رزمندگان مخلص قرار ده.
مادرم، مهربانم، عزیزم سلامم را پذیرا باش و حلالم کن و در فقدانم گریه نکن، از اینکه در دامن چون تویی پرورش یافتم افتخار می‌کنم و اگر به شهادت برسم باعث فخر من و توست که خدای بزرگ مقامی چنین به من و فرزندی شهید به تو عطا فرموده است.
برادران مهربان و خواهران دلسوزم، امام را تنها نگذارید، در صحنه‌های مختلف مربوط به انقلاب حاضر و پیرو خون شهدا باشید و تا پیروزی نهایی انقلاب اسلامی بیدار و کوشا باشید.
انتهای پیام
هنوز کودک بود که پدرش به دیار حق شتافت. مادر به پای فرزند نشست تا از او فردی مومن و متعهد بسازد. سرانجام حشمت بزرگ شد و جهت گذران زندگی به کار پرداخت. در دوران انقلاب در تظاهرات شرکت‌کرد و در یکی از همین راه‌پیمایی¬ها زخمی شد. عضو بسیج مسجد نورالحسین بود. سپس به عضویت گروه ضربت سپاه در آمد. در یکی از عملیات¬ها توسط مزدوران عراقی دستگیر شد و به یکی از اسارت¬گاه-های این کشور منتقل گشت او بسیار شجاع و نترس بود لذا با زیرکی خاصی از آنجا گریخت و به ایران برگشت. همین باعث شد تا مسئولین از طرف امام خمینی (ره) از وی تقدیر به عمل آورده و آرم جمهوری اسلامی ایران را به وی اهدا کنند.
*از فرش تا عرش
به گفته‌ی دروغین بنی‌صدر آتش بس برقرار شده و ظاهراً همه جا آرام بود. حشمت‌اله جمالی‌لطف با یازده نفر دیگر از همرزمانش در کامیاران هستند که توسط دمکرات‌های در کمین نشسته محاصره و غافلگیر می‌شوند، آنان با اجسامی آهنی تک تک رزمندگان محاصره شده را مجروح و به شهادت می‌رسانند. شهید حشمت‌اله با بدنی زخمی چند نفر را به هلاکت رسانده و خود را به بلندی می‌رساند و نارنجک‌هایی که به همراه دارد را در میان آنها پرتاب می‌کند و تعدادی از آنان کشته می‌شوند، اما در نهایت با تیراندازی دمکرات‌ها شهد شهادت را نوشیده و هم پرواز با دیگر دوستانش به ضیافت حق پیوست. شهید حشمت‌اله جمالی لطف اولین شهید آزادسازی کامیاران بود.
آری در بیست و یکم بهمن ماه ۱۳۵۹ یک ماه پس از ازدواجش به درجه¬ی رفیع شهادت نائل ¬آمد.
*آخرین وصیت
سپاس خدایی را که مرا از خاک آفرید و به خاک باز خواهد گرداند، درود بر ملتم که همیشه در صحنه‌اند و تمام ایثار و گذشت را از خود نشان داده‌اند و سلام بر تمامی شهدای ایران و درود بر امامم که فرمود: «درجه‌ی شهادت از همه افضل‌تر است». خداوندا هستی مرا برای رسیدن به فیض شهادت یاری برسان! که خود واقفی برگزیدن این راه برای رضای تو و داشتن سهمی کوچک در حفظ اسلام بوده است، بار خدایا مرا در صف شهدای اسلام و رزمندگان مخلص قرار ده.
مادرم، مهربانم، عزیزم سلامم را پذیرا باش و حلالم کن و در فقدانم گریه نکن، از اینکه در دامن چون تویی پرورش یافتم افتخار می‌کنم و اگر به شهادت برسم باعث فخر من و توست که خدای بزرگ مقامی چنین به من و فرزندی شهید به تو عطا فرموده است.
برادران مهربان و خواهران دلسوزم، امام را تنها نگذارید، در صحنه‌های مختلف مربوط به انقلاب حاضر و پیرو خون شهدا باشید و تا پیروزی نهایی انقلاب اسلامی بیدار و کوشا باشید.
انتهای پیام
نظر شما
